تنظیمات (settings) در طراحی متریال

تنظیمات برنامه به کاربر امکان میدهد تا سرویس ها و بخش های مختلف برنامه را به دلخواه خود تنظیم نماید.
تنظیمات برنامه را همواره با برچسب "تنظیمات" یا "settings" نمایش دهید.

کلیه تنظیمات یک برنامه باید با برچسب "تنظیمات" نمایش داده شود. هرگز از کلمه های مشابه و هم معنی مانند "آپشن ها" (options) یا "ترجیح ها" (preferences) استفاده نکنید.

چنانچه راهبری جانبی برای مثال راهبری کشویی وجود داشته باشد، گزینه تنظیمات را پایین همه آیتم ها به جز آیتم "help & feedback" قرار دهید.

تنظیمات را در منوی نوار ابزار در پایین همه آیتم ها به جز " help & feedback" قرار دهید.

تنظیمات در راهبری کشویی


تنظیمات در منوی نوار ابزار

تنظیمات باید به درستی سازماندهی شده، قابل پیش بینی و دارای آپشن های قابل مدیریت باشد.
ارائه پیش نمایش
کاربر باید بتواند به سرعت تمامی تنظیمات موجود و مقادیر فعلی آن ها را ببیند.
در صورت وجود آیتم های بسیار در تنظیمات، سعی کنید آیتم هایی را که بیشتر مورد توجه کاربر و کاربردی تر هستند در اولویت قرار دهید. تنظیمات کم اهمیت تر میتوانند گروه بندی شده و به صفحه خودشان منتقل شوند.

تنظیمات مهم در بالای لیست نمایش داده میشوند.

تنظیمات باید :
•حاوی ترجیحات و موارد لخواه کاربر باشد.
•حاوی عملیات هایی باشد که کاربران کمتر نیاز دارند آن ها را به صورت پیوسته انجام دهند.
تنظیمات نباید :
•حاوی عملیات هایی باشد که پیوسته انجام میشوند (این نوع آیتم ها را در نوار ابزار قرار دهید).
•حاوی اطلاعات مربوط به برنامه باشد مانند شماره نسخه برنامه یا اطلاعات گواهی نامه های برنامه (این اطلاعات باید در صفحه help قرار بگیرند.)
•مدیریت حساب های کاربری (این نوع عملیات ها را در داخل جریان اصلی برنامه خود قرار دهید برای مثال در داخل یک راهبری یا منوی جانبی)
مقدار اولیه برای هر کدام از آیتم های تنظیمات باید :
•حالت پیش فرض که بیشتر کاربران ترجیح میدهند را نمایش دهد.
•خنثی بوده و انتخاب آن ریسک کمی داشته باشد.
•میزان مصرف باتری یا اینترنت کمی داشته باشد.
•تنها زمانی وقفه ایجاد کند که عملیات مهم میباشد.

در تنظیماتی که آیتم های بسیاری دارند آیتم ها را گروه بندی کرده و به صورت لیست های کوتاه نمایش دهید.
تعداد 7 آیتم یا کمتر را به هیچ وجه گروه بندی نکنید.

آیتم های مرتبط را در یک یا دو بخش قرار دهید.
برای آیتم هایی که نمی توانند گروه بندی شوند:
چنانچه مهم هستند آن ها را در ابتدای لیست بدون هیچ گروه یا بخش قرار دهید.
در غیر این صورت آن ها را در انتهای لیست تنظیمات در گروهی با نام "دیگر"  یا  "other"  به ترتیب اهمیت قرار دهید.

آیتم های مرتبط را در 2 یا 4 بخش گروه بندی کنید.

آیتم های مرتبط را در 4 گروه یا بیشتر در یک زیرصفحه قرار دهید.

تنظیمات گروه بندی شده برای وقفه ها


تنظیمات مرتبط گروه بندی شده در یک زیرصفحه

متن برچسب ها باید کوتاه و معنی دار باشد.
در برچسب ها باید :
•تنها برخی اسم های خاص و حرف اول هر برچسب باید بزرگ باشد (در حالت انگلیسی).
•به جای استفاده از کلمه های منفی مانند  "Don’t" یا "Never" از اصطلاحات خنثی تر مانند "Block" استفاده کنید.
•از شخصی سازی برچسب ها بپرهیزید. یعنی کلمات کلی باشند مانند "اطلاعیه ها" (Notifications)
در برچسب ها نباید :
•از اصطلاحات خیلی عمومی مانند تغییر دادن (change, modify)، ویرایش (edit)، مدیریت(manage)، انتخاب(select, choose) و ... استفاده نکنید.
•تکرار کلمه های به کار رفته در نام گرو ها یا زیرصفحه
•از اصطلاحات خاص و تکنیکی استفاده نکنید مگر اینکه اکثر کاربرانتان با آن ها آشنا باشند.

متن ثانویه، اختیاری میباشد. اگر متن برچسب به اندازه کافی مفهوم و مشخص است دیگر نیازی به استفاده از متن ثانویه نمی باشد.

از تکرار کلمات موجود در برچسب در متن ثانویه خودداری نمایید.

تنظیماتی که نیاز به توضیحات کوتاه دارند، یک خط توضیح مختصر به زیر برچسب آن ها اضافه میشود. این توضیحات باید :
•مشخص کنند که در صورت فعال کردن آن آیتم چه اتفاقی خواهد افتاد.
•حاوی کلماتی باشند که در برچسب به کار نرفته اند.

توضیحات را با یک فعل شروع کنید.

تنظیماتی که نیاز به توضیحات طولانی تر دارند، میتوانند توضیحات را به یک زیرصفحه اضافه نمایند.

در پایین برچسب، متن وضعیت را به صورت "On" یا "Off" نمایش دهید.


سوئیچ را به تنهایی اضافه کرده و توضیحاتش را در یک زیرصفحه قرار دهید.

برای تنظیماتی که به شکل سوئیچ یا تعویضی نیستند، متن ثانویه باید وضعیت فعلی آن تنظیمات را نمایش دهد.

 

نوشته ها باید کاملاً واضح و روشن و قابل فهم باشند.
 

از کلمات کلیدی که تنظیمات را به دقت توصیف میکنند، استفاده نمایید.

چنانچه کاربر هیچ قفلی برای صفحه تعریف نکرده باشد، متن ثانویه باید "None" باشد.